بعدظهر جمعه!

بازم بعدظهر یک روز جمعه!

آنقدر سست و بی حالی که حوصله ی هیچ کاری نداری ! کتابتو بر می داری چند خطی

می خونی . اما نه انگار درسم نمی شه خوند!

از شهر خواب آلود صدای رخوت و تنبلی به گوش می رسه!

یک قیافه ی جدی به خودت می گیری و میری سروقت سازت .نور دو تا شمعی که روشن

کردی؛ از دو طرف صورتتو نوازش می کنه.

گاه از میان نوای موسقی دشمنای کوچولویی در قالب خاطرات ناخوانده سر بلند می کنند.

دست از نواختن بر می داری . چه سکوتی حالا صدای سوختن شمع رو میتونی بشنوی!

دشمنای کوچولو همچون غبار برگ های شناور در باد در اتاق  به سمت راهروی تاریک؛

پشت کمد و جالباسی پرواز می کنند.

میری کناره پنجره دو تا زانوهاتو بغل می کنی.

پرستو ها رو می بینی که تو آسمون پرواز می کنند. جیک جیک ریزشون بی شباهت

به سایش قطعات شیشه نیست! با خودت فکر می کنی فردا یک روز آفتابی خواهد بود

چرا که پرستو ها خیلی اوج گرفتند.به حال پرستو ها غبطه می خوری!

خورشید در پس افق ناپدید می شود و غباری زرین بر فراز شهر معلق می ماند

و تو هنوز در تاریک روشنی غروب خیره شدی!

چشم براهی ؛ چشم براه چیزی که خودتم نمی دونی!!!!!!!!