در هیاهوی این روزها که می گذرند اگر تو گه گاه صدایم نکنی نمی دانم  چگونه باید سایه ام را بیابم

اینجا به اندازه ی چشمانی از تو دورم اما هنوز خورشید در آسمان؛ امید را می جوید

می خواهم ابرها را کنار بزنم تا تو را ببینم .آخر زیر سقفی از آهن و چوب نمی توان بوی گیلاس را شنید.!