خواب نمی رود رو می زند به صد خواب دور و دور تر که بیا

زل می زند توی چشمهایم ..دیوونه نمی خواهی بیای...

از دری که خودش گشود با کوچه ی باد می روم؛ از متن محفوظ دهلیز روز

می گذرم .جاده هم میرود در خودش . و بسکه می رود روانی خودش می شود.

چشمانم را که باز می کنم بیاد می آورم که باز از ارتفاع خواب هایم به زمین افتاده ام

امروز ۲۱ سالم شد.حالا ۲۱ سال است که آرزو را می شناسم و آسمان نگاهم

همان دنباله ی ابری ست که بر زمین خاطره ها می بارد

زندگی قصه ای ساده است می دانم .و آوایی که در باد می رقصد

زندگی سایه ای است به دنبال آفتابی که ریشه در شبنم دارد.

پنجره ها را باز گذاشتم و همچنان پا می زنم در خودم که این دوچرخه نیاستد

آخر جهان کوچک است و زندگی کوتاه تر از خیال من.