اشتباه

ما می خواهیم که دوستمان بدارند.

بهتر است بگوییم که در آرزوی آن هستیم که دوستمان بدارند.

صمیمانه و ساده لوحانه در آرزوی آن هستیم که دوستمان بدارند.

اما در باور رویایمان اشتباه می کنیم.آن چه در واقع آرزویش را داریم این است که

ما را ترجیح دهند.دوست بدارند ولی کمی بیشتر از دیگری ترجیح مان دهند.

یک کودک دو ساله به راحتی این را می فهمد.

ما چه بیشتر از کودک دو ساله داریم؟

ما عشق و تر جیح را اشتباه می گیریم؛عشق و تعالی؛ عشق و آرامش.

عشق سادگی است؛حتی برای چند لحظه.